Przypowieść o Synu Marnotrawnym to ciekawa historia, która występuje w księdze Łukasza (15,11-23) i często cytowana jest w kościołach oraz na lekcjach religii. Czego można się od niej nauczyć i jakie jest jej główne przesłanie? Zobaczmy.
Jak brzmi ta przypowieść?
Przypowieść opowiada o ojcu oraz dwóch jego synach. Jeden był starszy, drugi młodszy. Ojciec tak bardzo ich kochał, iż oddał młodszemu na jego prośbę połowę majątku, który posiadał. Ten zaś wyszedł z domu, gdzie zacząć roztrwaniać wszystko to, co dał mu jego rodzic. Było to spowodowane faktem, iż młodszy z synów był rozrzutny oraz zbyt pewny siebie. Starszy w tym czasie posłusznie wykonywał wszystkie zlecone przez ojca prace, nie prosząc o jakiekolwiek wynagrodzenie.
Młodszy syn po kilku dniach wydał wszystko co dał mu ojciec oraz zaczął rozpaczać nad swoim losem. Wraz z uczuciem głodu postanowił poprosić innych nawet o posiłek przeznaczonych dla świń. Niestety w krainie nastał głód i mieszkańcy nie chcieli wspomóc go nawet paszą dla zwierząt.
Wówczas wrócił do swojego ojca oraz brata i oznajmił, że zgrzeszył przeciwko niemu oraz samemu Bogu. Poprosił wówczas rodzica o zostanie najemnikiem, aby móc spłacić to, co roztrwonił. Ojciec widząc syna rzucił się mu w ramiona oraz ucałował go z radością. Ten zaś przyznał swoją winę a rodzin nakazał przygotować najlepszą ucztę na cześć powrotu syna. Dodatkowo obdarował go sandałami, pierścieniem oraz najlepszą w domu szatą.
Starszy syn wracając z pola usłyszał muzykę oraz zapytał sługę skąd pochodzi. Ten wyjaśnił mu, że jego młodszy brat wrócił do domu i to na jego cześć została zorganizowana impreza. Starszy brat zdenerwował się, ponieważ poczuł się niedoceniony swoją nieustanną obecnością tuż obok ojca. Ten zaś rzekł do niego: ciesz się z powrotu brata, który był umarły, a znów ożył, zaginął, a odnalazł się.
Co powinniśmy zapamiętać z tej przypowieści?
Przypowieść o synu marnotrawnym uczy nas przede wszystkim wybaczania oraz tego, że Bóg szczególnie kocha osoby, które zabłądziły, jednak ponownie trafiły do Jego serca. Jest to przede wszystkim wygnał dla osób, które jakiś czas temu odwróciły się od Boga. Wówczas mogą oni myśleć, że stracili w Jego oczach zaufanie oraz co najważniejsze miłość.
Bóg jednak podobnie jak ojciec z przypowieści nigdy nie odwraca się od swoich dzieci, a nawet daje im wszystko co ma w zamian za ponowną miłość do Jego osoby. Na tym właśnie polega istota chrześcijaństwa oraz przykazanie miłości. Bóg niejednokrotnie podkreśla, że darzy ludzi bezgraniczną miłością, która jest silna oraz bezcenna. Najpiękniejszym darem od stwórcy jest przede wszystkim Królestwo Boże.
Żyjąc w przykazaniu miłości sprawiamy, że każdy bliźni będzie nas szanował oraz zawsze nam pomoże, ponieważ będzie wiedział, że my pomożemy jemu. Bezgraniczna miłość Boga to przede wszystkim poświęcenie swojego syna po to, aby umarł za grzechy ludzi. Bóg kocha nas nawet wtedy, gdy Ci sami ludzie skazali jego syna na śmierć.
Przypowieść o synu marnotrawnym sprawia, że ludzie mogą przybliżyć się do doskonałości Bożej. Wystarczy kierować się bezgraniczną miłością po to, aby podnieść jakość swojego życia.
Warto czytać Pismo Święte, ponieważ każdy człowiek znajdzie tam wiele różnorodnych przypowieści o życiu. W ten sposób będzie mógł nauczyć się tego, aby żyć wystarczająco dobrze oraz zyskać zbawienie po śmierci.
Czytanie Pisma powinno być regularne. Szczególnie warto to robić przy niedzielnej zadumie oraz odpoczynku. Warto uczyć tego nawyku dzieci, które coraz częściej odchodzą od książek.
Przypowieść o synu marnotrawnym to lekcja, która powinna skłonić nas do refleksji na temat swojego życia. Warto kierować się tak bezgraniczną miłością, jaką ojciec wykazał się w stosunku do swojego młodszego syna. Może to przede wszystkim zmotywować ludzi do tego, aby wybaczali sobie błędy wtedy, gdy przyznają się do winy. Jest to sytuacja, która z pewnością wymaga odwagi oraz wykazania się honorem. Warto o tym pamiętać szczególnie w dzisiejszych czasach.
