|
|
| |
|
| |
| |
|
| |
| | |
| |
Zgromadzenie Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia
|
| | | |
Należy do najstarszych zgromadzeń żeńskich w Krakowie. Pierwszy dom założono w 1868 r. przy kościele Miłosierdzia Bożego na Smoleńsku. Wkrótce siostry przeniosły się do większego - u zbiegu ulic Zwierzynieckiej i Straszewskiego, ale i te pomieszczenia okazały się zbyt ciasne dla pukających do furty klasztornej dziewcząt, które pragnęły przemiany życia.
| | | | |
Wtedy książę Aleksander Lubomirski ofiarował dużą sumę pieniędzy na cele dobroczynne na ręce kard. Albina Dunajewskiego. Z tych funduszy w 1889 r. zakupiono kilkanaście hektarów gruntu we wsi Łagiewniki pod Krakowem. Tam w ciągu dwóch lat wybudowano kaplicę, zakład dla dziewcząt oraz klasztor. Posesję nazwano Józefowem ku czci Opiekuna Świętej Rodziny, któremu przypisywano uproszenie łask dla ich dzieła apostolskiego.
Domy Miłosierdzia - tak nazwano placówki działalności apostolskiej zgromadzenia - skupiały dziewczęta i kobiety, które pragnęły głębokiej przemiany moralnej. Pracę wychowawczą siostry opierały na poszanowaniu godności osoby ludzkiej, pielęgnowaniu wartości chrześcijańskich, a przede wszystkim budzeniu ufności do Pana Boga - Ojca bogatego w miłosierdzie. Ponadto starały się przygotować swe wychowanki do podjęcia samodzielnego życia poprzez naukę zawodu. Prowadzono pralnię, introligatornię, uczono haftu, tkactwa oraz pracy w ogrodnictwie i na gospodarstwie.
W okresie międzywojennym wśród wychowanek coraz więcej było młodych dziewcząt, dla których siostry zorganizowały szkołę. W ten sposób Domy Miłosierdzia, prowadząc naukę w zakresie szkoły podstawowej i średniej zawodowej, przekształcały się w zamknięte placówki wychowawcze. Wychowanki kierowane były do nich przez kuratoria, sądy dla nieletnich lub osoby prywatne.
Ta forma apostolstwa przetrwała w Krakowie do 1962 roku, kiedy to władze państwowe przejęły zakład i większą część posesji zgromadzenia. W 1989 r. zakład dla dziewcząt odzyskano. Obecnie nosi on nazwę Młodzieżowego Ośrodka Wychowawczego. Siostry prowadzą internat oraz trzy szkoły ponadpodstawowe: liceum oraz zawodową szkołę fryzjerską i gastronomiczną. Ich uczennicami są dziewczęta w wieku 15 do 18 lat, które potrzebują pomocy i głębokiej odnowy moralnej. Ponadto siostry prowadzą Domy Samotnej Matki, świetlicę, zakłady dla dzieci niepełnosprawnych i chorych kobiet, a także głoszą orędzie Miłosierdzia Bożego i wypraszają je dla całego świata. Zajmują się formacją apostołów Bożego Miłosierdzia, pełniąc misję św. Siostry Faustyny. W 1995 r. Zgromadzenie uznało ją za swą duchową współzałożycielkę.
| | | | |
| | | | |
Francuskie korzenie
Historia Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia sięga korzeniami francuskich wspólnot zakonnych XIX wieku, które miały na celu opiekę nad kobietami zaniedbanymi moralnie. Na wzór Domu Miłosierdzia w Bordeaux we Francji,
w 1818 r. matka Teresa Rondeau założyła taki dom w Laval, w którym kobiety pragnące przemiany moralnej mogły odnaleźć drogę do nowego życia.
Za datę powstania Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia w Polsce uważa się rok1862. Wtedy Matka Teresa Ewa z książąt Sułkowskich Potocka, wzorując się na metodach pracy apostolskiej Matki Teresy Rondeau, założyła w Warszawie przy ul. Żytniej pierwszy Dom Miłosierdzia.
| | | | |
| | | | |
Codziennie siostry głoszą orędzie Miłosierdzia i błagają o nie dla całego świata, zwłaszcza w czasie Adoracji Najświętszego Sakramentu i w Godzinie Miłosierdzia. Dzieło ratowania zagubionych dusz, o które tak bardzo troszczyła się św. Faustyna, realizują przez czyn, słowo i modlitwę.
| | | | |
| | | | |
Zgromadzenie dzisiaj liczy ponad 400 sióstr, które pracują w 22 placówkach w Polsce (18), we Włoszech (Rzym), w USA (Boston), w Czechach, na Białorusi i w Kazachstanie.
| | |
| |
| | |
|
|
